Ang kabuuang tanyag na panghihiram ng pamahalaan ng bansa (karaniwang kabilang ang pambansa at lokal na pamahalaan). Ito ay kadalasang inilalarawan bilang pabigay, kahit na ang publikong utang ay mayroong ekonomikong benepisyo (tingnan ang balanseng badyet, patakarang piskal at ginintuang patakaran). Walang alinlangan, ang utang na natamo ng isang henerasyon ay maaaring maging mabigat na suliranin para sa mga susunog pang henerasyon, lalo't higit kapag ang perang hiniram ay hindi ginamit ng tama. Ang pambansang utang ay ang kabuuan ng lahat ng pera na itinaas ng pamahalaan na kinakailangang mabayaran; ito ay kakaiba mula sa taunang pampublikong sekto na kakapusan sa badyet. Noong 1999, Ang pamahalaan ng Amerika ay nagdiwang ng malaking labis na badget, ngunit ang bansa ay mayroon paring pambansang utang na halos katumbas ng kalahati ng GDP nito.